خدمات آزمایشگاهی در زمینه آزمون‌های کنترل کیفی بر فرآورده‌های کشاورزی، آب، خاک و هوا و به‌کارگیری رویه‌های حرفه‌ای مناسب و مطلوب به مدد تجهیزات پیشرفته و استفاده از روش‌های استاندارد بین‌المللی، منطقه‌ای و ملی معتبر در خصوص نمونه‌های مورد بازرسی و یا نمونه‌های ارسالی توسط متقاضیان به شرح زیر قابل اجرا می باشد

انجام نمونه برداری از آب، خاک، برگ، محصول(قبل و پس از برداشت) و تجزيه آزمايشگاهي آنها از الزامات فرآیند بازرسی بوده و اطلاعات لازم را در اختيار بازرسان و همچنین کشاورز قرار خواهد داد.

علاوه بر نمونه برداری در حین پروژه های صفر تا صد(کاشت تا بازاررسانی) بازرسی، امکان ارائه خدمت نمونه برداری جهت ارسال به آزمایشگاه‌های مربوطه به درخواست مشتری، برای سبز گواه امکان‌پذیر است.

استفاده علمي و اصولي از منابع آب و خاك، مستلزم افزايش شناخت و آگاهي نسبت به آنهاست. شـناخت كـافي در ايـن خصوص ضمن بالا بردن سطح بهره برداري از خاك و آب مي تواند كمك در رشد اطلاعات و نيز استفاده صحيح از آن عوامل نمايد. کمااینکه نحوه نمونه برداري در نتايج حاصله جهت ارائه توصيه هاي كارشناسي اثرگذار مي باشد.

نمونه برداري از آب آبياري:
منابع آب آبياري را مي توان به دو دسته آب‌هاي سطحي (آب رودخانه، چشمه و يا هـر نوع آب روان) و آب‌هاي زيرزميني(آب چاه‌هاي عميق و نيمه عميق) تقسيم بندي كرد.
در صورتي كه آب آبياري از نظر كيفيت وضعيت مناسبي نداشته باشد، نه تنها شرايط لازم جهت رفع احتياجات گياه فراهم نخواهد شد بلكه به مرور زمان خاك نيز تخريب مي‌گردد. براي جلوگيري از بروز چنين مشكلاتي كشاورزان بايد در ابتدا شناخت كافي از كيفيت آب آبياري خود به دست آورده و سپس در مورد امكان يا عدم امكان استفاده از منبع آب مورد نظر و انجام مديريت هاي لازم جهت مصرف آب مذكورتصميم گيري نمايند. براي به دست آوردن چنين شناختي بايد از آب مورد استفاده نمونه برداري شود.

نمونه برداری از خاک:
شناخت همه جانبه خاك از مهمترين عواملي است كه ما را در رسيدن به عملكرد مکفی در واحد سطح ياري مي كند. جهت آگاهي از وضعيت خاك از نظر بافت، حاصلخيزي، ميزان عناصر غذايي مورد نياز (نياز كودي)، روش مناسب آبياري و غيره، بايد با انجام نمونه برداري، خاك را در آزمايشگاه تجزيه نموده و با استفاده از نتايج آن برنامه مديريتي مناسبي را براي آن در نظر گرفت.
تجزيه خاك علاوه بر مشخص كردن وضعيت محل، نيازهاي اصلاحي مورد نياز خاك را نيز مشخص مي‌سازد.

نمونه برداري از برگ:
با توجه به اينكه در بسياري از موارد نمونه برداري از خاك و تعيين ميزان مواد غذايي آن نمي تواند مقدار مواد غذايي جذب شده و قابل استفاده در گياه را نشان دهد، بنابراين به منظور پي بردن به نتيجه حاصلخيزي خاك در رشد و نمو گياهان، بهترين و دقيق ترين راه آنست كه قسمتي از اندام هاي گياهي بخصوص برگ آن مورد تجزيه قرار گيرد تا روشن شود چه مقدار از مواد غذايي خاك توسط گياه جذب شده است.
تجزيه برگ در تشخيص مواد معدني و سميت برخي از عناصر در درختان، نسبت به تجزيه خاك مفيدتر است. غلظت عناصر غذايي برگ با زمان، سن برگ، موقعيت آن در پوشش گياهي و وجود يا عدم وجود محصول تغيير مي‌كند.
محدوديت اصلي تجزيه برگ آن است كه علت وقوع كمبود عناصر غذايي را براي ما روشن نمي سازد. بنابراين براي حل اين مشكل نتايج تجزيه خاك و برگ بايد همزمان مورد ارزيابي قرار گيرند. انتخاب روش نمونه برداري نيز بسته به هدف مورد نظر تغيير مي‌كند.

نمونه گیری از محصول قبل(در محل تولید- مزرعه/ باغ) و پس از برداشت (در انبار و…):
نمونه‏ گيري از محصول براي تعيين برآورد كيفيت، سلامت، صحت و صداقت تولید و تعيين درصد مطابقت ويژگيهاي آن با مشخصات فني اهمیت دارد.